back to installation

een zak zonder zelfbeeld


installation part of the apprentice master 2023/2024, Kunstpodium T (Tilburg)

collaboration with Puk van de wouw, Michelle Kanters, Milou van Vlijmen, Karina Beumer en Robin van Leijsen


In de tentoonstelling ‘Een zak zonder zelfbeeld’ kruipen beeldend kunstenaars Michelle Kanters, Milou van Vlijmen, Puk van de Wouw, Robin van Leijsen en Karina Beumer letterlijk als bacteriën in- en onder de huid van Roos. Ze benaderen Roos als een entiteit, een plant of iets anders dat ze in stukken hakten en als een Frankenstein-collage weer in elkaar lijmden als vorm voor deze tentoonstelling. Samengeperst tot het hoopje leefgruis in de voering van je tas vol oude huidcellen die zijn vervangen, of die je ongemerkt mee blijft dragen.

Het vijfzaam stelt zich talige- en vlezige vragen bij het idee commodificatie (tot-waar-making, van het Engels commodity, verhandelbaar goed) van de tong, de huid, de tanden, de vingers, het gezicht, de boom, de steen, de lucht, de grond. Ze voerden allerlei onzichtbare acties uit in de ruimte om zich deze plek toe te eigenen. Zo schreven zij bijvoorbeeld deze tentoonstellingstekst met hun tong op de binnenmuren van Kunstpodium T


*tekst op de muur

De afwezigheid van liefde heeft voor flink wat gaatjes in Roos’ tanden gezorgd.

Omdat de leegtes te veel echo veroorzaken, vult Roos de gatentanden met woorden die nog op het puntje van haar tong lagen.

Als er dan weleens een overvolle tand met woorden uitvalt, stopt ze deze in een speciaal vakje in haar tasje, waar er een poëzie gebit automatisch wordt gevormd.

Gelukkig drinkt Roos veel amandelmelk, zodat het gebit snel weer wordt aangevuld.

Door het uitspreken van de liefdevolle woorden die normaal op het puntje van Roos’ tong blijven liggen, merkt ze dat haar tong zo licht wordt als een veertje, en de echo weg is. En haar leven vol van liefde wordt 

Oh wat een rust

Deze eerlijkheid bevrijdt Roos’ tanden en laat de liefdevolle tanden weer genieten hun amandelmelk.